bir anda çöken karamsarlık

genelde pazar akşamları özellikle yalnızken vurur. nedeni yoktur ama kötü hissederim

tişörtünü yırtası dışarı taşası gelir adamın lanettir

suan ki durumum... ruhum daralıyor canım sıkılıyor nedenini dahi bilmiyorum kusasim geliyor

iflahımı sikiyo iflahımızı

gece güneş doğmaya yakın hava da hafif kızıllık arka fonda bi sezen aksu el de sigara o sıgaranın dumanını bı uflersın kı butun dertlerın o dumandan cıkıyo gibi

arada akşamları dünya üzerime yıkılmış gibi oluyo sonra ertesi sabah müthiş bi umutla tekrar uyanıyorum.

gece başını yatağa koyduğunda olur böyle hiçbir şeyi unursamaz olursun bir anda, çaresiz hissedersin kendini hatta kendi kendi "okulu bırakıcam offf çok bunaldım/sıkıldım" triplerine girilir.

o bende genellikle sınavlardan önceki hafta olur, hele ki ilk sınavım kötü geçmişse.

genelde bi anda gelir günü bok eder veya günaydinla başlar

hayatımın gram değeri yok lan bunu farkettim bugün ölsem ne üzülenim olur ne arkamdan yas tutanım o derece değersizlik

allah nasıl biliyorsa öyle yapsın dediğim karamsarlıktır. insanı kahreder.

o anlar hemen aç bir clup. takıl

Rastgeleden geliyorum dostlar. Bu bana sık sık olur. Aslında buna tam olarak karamsarlık da demem ama eğlenceli bir sohbetin ortasında bile o an duyduğum hissettiğim bir şey beni bambaşka yerlere götürebilir. Kötü bir şey duymak zorunda değilim, bazen duyduğum iyi şeyler bile içten içe bambaşka dünyalara dalmama sebep olabilir. Karamsarlık değil de fazla düşüncelere dalıyorum demek daha doğru olabilir. Yine de o an o ortamdan koptuğum az çok belli oluyor, o ana kadar olan enerjimin o andan sonra azaldığı biraz belli oluyor. Aniden diyoruz ama hiçbir şey aniden de olmaz bence. O ani dediğimiz duyguların geçmişi kim bilir ne kadardır